Τα τελευταία 15 χρόνια, τουλάχιστον, παρατηρείται μια τάση ανοίγματος και διάχυσης της εκπαίδευσης στις φυσικές επιστήμες μέσα και πέρα από τη σχολική κοινότητα, στην ευρύτερη κοινωνία, σε ένα προσανατολισμό προσέγγισης της «επιστήμης για όλους». Τούτο συμβαίνει μέσα από ποικίλες εκδηλώσεις και δράσεις σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, από το νηπιαγωγείο μέχρι και το πανεπιστήμιο, συχνά με συνεργασίες ανάμεσα στις βαθμίδες, αλλά και με φορείς της ευρύτερης κοινότητας. Έτσι, σε ένα πρώτο επίπεδο, τα «πανηγύρια της επιστήμης» είναι μια μορφή εκπαιδευτικής διαδικασίας, στο πλαίσιο της σύνθεσης της τυπικής, της μη τυπικής και της άτυπης εκπαιδευτικής προσέγγισης, τα οποία επιδιώκουν να διαμορφώσουν μια θετική στάση των παιδιών για τις φυσικές επιστήμες, ήδη από τις πρώτες σχολικές βαθμίδες. Μέσα από τη διαπραγμάτευση ενός θέματος που ξεκινά από τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες των παιδιών, οργανώνεται μια σειρά διερευνήσεων, ένα ταξίδι στο μαγευτικό κόσμο της γνώσης, με οδηγούς τους/τις μαθητές-τριες και συνοδοιπόρους και αρωγούς τους/τις εκπαιδευτικούς. Η διαδικασία κορυφώνεται με τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης, ενός πανηγυριού, όπου παρουσιάζονται οι εργασίες των παιδιών, τα πειράματα και οι κατασκευές τους. Όμοια, σε ένα δεύτερο επίπεδο, οι «γιορτές», οι «εκθέσεις» και τα «φεστιβάλ των επιστημών», επιπλέον επιδιώκουν να παρουσιάσουν στο ευρύ κοινό επιστημονικές προσεγγίσεις φαινομένων και διαδικασιών, με εύληπτο και εκλαϊκευτικό τρόπο, ώστε να διεγείρουν το ενδιαφέρον και να ανοίξουν τους ορίζοντες της σκέψης και της φαντασίας. Σε ένα τρίτο επίπεδο οι «διαγωνισμοί» ή «αγώνες» των επιστημών, συνδυαζόμενοι και με τεχνολογικές εφαρμογές, αυξάνουν το βαθμό της ιδιοποίησης των προβλημάτων και της εγγενούς δέσμευσης στις διερευνήσεις, στα πειράματα και στις κατασκευές, με τα οποία καταπιάνονται μαθητές και εκπαιδευτικοί, ενισχύοντας συνάμα την προσέγγιση του «κάνω επιστήμη», συχνά μέσα σε αυθεντικά περιβάλλοντα διδασκαλίας και μάθησης.