Ανάμεσα στις επιστημονικές πρακτικές που έχουν προταθεί για την εκπαίδευση των μαθητών στις Φυσικές Επιστήμες συμπεριλαμβάνεται η σχεδίαση ερευνών. Όμως, οι μαθητές εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες όταν εμπλέκονται με διαδικασίες σχεδίασης ερευνών. Η έρευνα που μελετά τις μεθόδους μαθησιακής υποστήριξης προς τους μαθητές για σχεδίαση ερευνών είναι ιδιαίτερα περιορισμένη. Επιπλέον, η έρευνα που έχει πραγματοποιηθεί εστιάζεται κυρίως σε μαθητές του Λυκείου. Η παρούσα εργασία διερευνά τη συμβολή δύο μεθόδων μαθησιακής υποστήριξης για σχεδίαση ερευνών, του «αντίστροφου σχεδιασμού» και των «παρακινήσεων αναστοχασμού», στην ποιότητα των ερευνητικών αναφορών που συγκροτούν οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης του δημοτικού σχολείου.